‹96تواسطوره صبر بودی›
نمیدونم انگار قفلِ دلم باز شده بقیه اشوادامه دار مینویسم که اگر کسی خواست ادامه بزنه بخونه نمیدونم اصلا کسی واقعا پیدا بشه بخونه یا نه ولی همیشه در ذهنم بود که از کنکور بنویسم چه موقعی بهتر از امشب هوم؟
من یادمه یه موقعی اومدم بلاگفا روچک کردم وخیلی خبر قبولی خوندم تو وبلاگ بروز شده ها واین غم صدبرابر شد.دختر،کنکور واقعا آدموپخته میکنه اگر واقعا درگیرش بشی حتی به نظرم میتونه شخصیتت هم عوض بشه .
دلم میخواد بنویسم که وقتی موندم پشت کنکور امسال خیلی حرف ها شنیدم ومنی که یه آدمِ حساسم نسبت به حرفها چقدر ریختم بهم ولی همیشه قبول نشدن فقط وفقط به تو برنمیگرده حداقل چیزی که من تجربه کردم اینه که صد فقط خوندن تو جواب نمیده،شرایط محیطی،روحیه،امکانات خیلی تاثیرمیذاره خیلی.
من آدمی بودم که از دهم کتاب تست خریدم برا تخصصی هایِ مشکل ترم نمیگم خیلی حرفه ای انواع تست رو زدم اما میزدم من بیس رشتم رومجازی شروع کردم دهمم مجازی بودم یازدهم نصف حضوری نصف مجازی ودوازدهم کامل حضوری ولی الان بیای کتابارو ببینی هیچکدوم سفید نیستن میدونی چرا؟چون زمانی که یه عده حاضری میزدن وسر کلاس مجازی میخوابیدن من خودخوان خودم خیلی درسارومیخوندم ساعتها میخوندم حتی یک بار نزدیک به ۱۲ساعت فقط منطق رومیخوندم (هم تکلیف بود هم آزمون هم یه سری طرح سؤال)یادمه ماه ها از خونه بیرون نمیرفتم اکثر پنج شنبه وجمعه ها خودم تنها خونه بودم وفقط درسامو هندل میکردم نه تنها اون سالا که از سال ۹۹تا۴۰۳این روندم بود مدام خونه ودرس:).
خب آره وسط اش گاهی فیلم میدیدم ،رمان میخوندم بیرون میرفتم ولی شاید باید بگم زندگیم رو پاش گذاشتم، ولی چی شد؟
یه چیزی میخوام بنویسم من از چندین نفر حتی شنیدم که باورم داشتن که رتبه برتربشم خب منم تا زمانی باور داشتم میتونستم ولی الان چی؟الان خودم خودمو زیر سؤال میبرم.
حتی وقتی دیگران میپرسن دانشگاه چیکار کردی ومیگم هیچی نرفتم هیچ کس باور نمیکنه چندین بار میپرسن ومیدونی واکنششون چیه اینکه توکه درسخون بودی؟مگه میشه؟تو نرفتی ؟ومن چی باید بگم؟.نمیدونم شایدم توهم زدم.
میدونی من چه گاردی داشتم وقتی موندم پشت کنکور؟دوست نداشتم کسی رو بببینم حتی بیرون نمیرفتم به این خاطر که نگم موندم پشت کنکور ببین درواقع موندن پشت کنکور ابداً بد نیست ولی غمی که من درخودم میدیدم زمانی که میگفتم موندم پشت کنکور خیلی برام سنگین بود نمیدونم شنیدی میگن نگو پشت کنکور بگو برا رؤیام وایسادم یا چی؟من حتی تو یه مرحله ایی نمیدونستم خودمم چی میخوام یعنی باید کدوم رشته رو میزاشتم هدفم تا بهتر میشد؟اصلا نمیدونم نمیتونم وصفش کنم.
میدونی امسال چی دیدم؟دوتا از پشت کنکوری ها فرهنگیان دعوت بودن وقتی یکیشون گفت من دعوت شدم میدونی کناردست من یه دختر اشک تو چشماش حلقه زد میدونی از چی بود؟ازشدت غم دختر این ته ماجرا نیست ولی بدتر از اون اون منم من ها یا به اصطلاح پُز دادنِ بعضی ها فقط به خاطر یه دعوت به مصاحبه فاجعه بود.
میدونی وقتی بمونی پشت کنکور وقتی میری بیرون شاید مثل من یه جاهایی یه مکان هایی تو رو میبره به سال هایی که همون روزا هم درگیر کنکور بودی ودعا میکردی فقط قبول بشی وقتی مثلا میرم مشهد صحن انقلاب منو نابود میکنه دیدنِ گل دسته ها که سه ساله من هربار میام حرم،دعام رؤیام آرزوم شده قبولی تا چه حد؟.هیچی توهیچلذتی از مسافرت هم نمیبری یاشاید حتی وقتی لباست هاتو جمع میکنی اینوحس میکنی که اگر دانشجو راهِ دور بودی وقتی از خوابگاه میخواستی بیای خونه باید چنین کاری میکردی!.
میدونی من گاهی فکر میکنم نکنه کم گذاشتم؟.
بعد اون شبهایی یادم میاد که از شدت مچدرد،انگشت درد،سردرد،زانو درد،چشم درد نمیتونستم چشمرو هم بزارم .هیچوقت هیچکس تو هیچ قسمت زندگی آدم کامل نیست ولی من که حداقل خودم میدونم گاهی از شدت چشمدرد باید اشک مصنوعی استفاده میکردم ودختر من به طرز فاجعه ای خودمو امسال نابود کردم.
حتی اگر جسمی بریزی بهم میتونی ترمیم کنی جسمتو ولی روحتو چی؟من بیشترین دردها وفشار ها برام روحی بوده از خودم بگیر تا خانوادم.نمیدونم.
تهش واقعا نمیدونم چی میشه اصلا یه روز دانشجو خطاب میشم یانه ولی دوست داشتم بنویسم ،بنویسم که اگر روزی برگشتم بدونم این دختر،یعنی جهان دخت تلاش کرد بشه تحمل کرد دوام آورد اما از نتیجه بی خبره فقط مسیر رو رد کرده الان منتظرِ نتیجه است،شاید خوب باشد شاید بهترشود شاید هم نه.
وشاید هیچ وقت حس نکنه وقتی سایت سنجش رو میزنی واعلام مردودی رو میبینی یاشاید دعوت نشدن به مصاحبه چه حجم زیادی غم بر قلبت میشینهಠ◡ಠ
(اینا صرفاًتجربه شخصی بود،نهنتیجه ونه قضاوت).
پایان متن 1:17 دقیقه شبی غمگینِ حزین.
"من ایستاده برایت کف میزنم چون میدانم چه صبوری بودی دختر منتهی کف زدنِ خودت برای خودت شاید هیچ وقت شنیده نشه"
دوست دارم اینم اضافه کنم اگر کسی خونداین همه اضافه گویی هایِ این متن رو فقط اینکه هرکسی هستی بدون شخصِ نویسنده فقط مثل یک نسیم از حوادث رونوشته قطعا که شرایط برای هرکس متفاوت خواهد بود.امیدوارم تو آن فردِ مؤفق باشی وهیچوقت اینارو حتی تجربه نکرده باشی.