ـ نه دیگه آدما بهم رحم می کنند،نه قیمت ها ثابت می مونه،هربار که از دانشگاه تا خونه میام واز خونه تا دانشگاه دهنم سرویس میشه از سختی،سختی،سختی،وپول وآدم هایی که به دانشجو جماعت رحمی ندارن،خواهشافکر کنید ویک شهری رو بزنید این قیمت ها اصلا ثابت نیست نه اتوبوس پیدا میشه،وقتیم پیدا میشه قیمت ها نجومی نمی دونم همیشه برام سواله تا کجا باید ادامه پیدا کنه.

ـ تو فکر کن،داشتم می خوندم میانگین حقوق یک نفر باید ۳۰م باشه تا بتونه زندگی کنه یعنی رسماً ما زندگی نمی کنیم،ادای زندگی رو در می آریم چی میخواد بشه وقتی اوضاع از جونی انقدر خرابه؟

ـ من هربار میگم باید به چی امید داشته باشم؟ هوم؟ ولی باز زندگی رو ادامه میدم جالبه واقعا جالبه.