هعی!من هنوزم هستم در این هوا نفس میکشم واخرین روزهای اسفند وسال ۴۰۲ رو میگذرونم هرچند بدنم پاچیده ازهم تلاطمی از استرس داره منو به مرگ میکشونه اما ادامه میدم هر چند بد وخوب سعی میکنم بخندم وتموم دنیام هنوز جریان داره .هنوز آفتاب هست نور هست ومن هستم واکنون از تلاش خیلی زیاد خیلی زیاد مطلع شدم که باید اجرا بشه وامیدوارم امیدوارم جواب بده.هعی من از گذشته آینده خودم که اکنونه باید بنویسم این دختر تمام تلاشش همین بوده پشیمونی معنی نداره!